Mas Quartier Bertrandes

En wijzer?? Nou ja, dat valt nog te bezien, haha!

Eindelijk weer een blogstukje. Niet dat er nix gebeurde maar…. we waren gewoon heul erg druk!! Zoals gezegd was ik begonnen met mijn nieuwe baan. Waar al op mijn eerste dag bleek dat het echtpaar waarvan zij hoofd receptie was en hij assistent bedrijfsleider, helaas na 2 weken weg zouden gaan naar een ander RCN Park waar zij de leiding zouden gaan krijgen. Extra aanpoten dus, in 1e instantie om zoveel mogelijk informatie op te nemen en weer in het normale ‘werkproces’ te komen, en ten 2e samen met mijn andere collega een manier te vinden om slechts met 2 fte de boel draaiende te houden. Met nog zoveel vragen over het systeem ook, waar ik gelukkig altijd een super backup heb bij de collega’s van het RCN Contact Center in NL. Altijd bereid om te helpen, wat superfijn is. Inmiddels ook een hele leuke stagiaire in ons receptieteam er bij gekregen en heel recent nog een andere collega die voor de zomermaanden ons team komt versterken 👍 Wij kunnen er nu tegen, laat die zomer maar komen 💪.

En vind ik het nog steeds leuk werk? Nou, eigenlijk steeds nog leuker, zeker omdat er steeds meer overzicht in mijn hoofd is, en mensen die mij kennen zal dat laatste niet verbazen: ik interesseer me ook voor de bedrijven waarvoor ik werk, en ook voor de mensen waar ik mee werk. Zulk leuk contact met zowel ook de collega’s van de andere teams, maar ook met de gasten!! Die laatsten staan nu al voor openingstijd te wachten als ze weten dat ik er ben. (Nederlands spreken is toch een stuk makkelijker dan Frans en zelfs Engels denk ik…. ).

Maar eerlijk is ook eerlijk, ik word wel ongelofelijk geconfronteerd met het feit dat ik sinds dat ik ben gestopt met werken in NL en wij in FR onze bedrijven zijn begonnen, toch wel heel makkelijk sommige ’technische’ dingen zeg maar mooi kon afschuiven. Want moest er een Excel bestandje worden gemaakt, een kookboekje met plaatjes in elkaar gedraaid, of andersoortige dingen met plaatjes/tabelletjes/berekeningen hoefde ik alleen maar te roepen ‘Schat! Help!’, en schatlief nam dat deel voor zijn rekening. Wat er nu toe heeft geleid dat ik bij zo’n ’technisch’ iets weer naar zo’n scherm zit te kijken, en vervolgens maar onze stagiaire weer om hulp vraag…. en de volgende keer weer…. en weer…. Tja…. het is een lieverd, en ondanks dat ik haar vaak plaag, legt ze het me steeds weer uit. Het gaat me vast weer een keer zelf lukken 😇.

PP zit intussen uiteraard totaal niet stil. De watervoorziening + wateropvang is inmiddels geregeld, dus daar geen zorgen meer over. Zeker ook niet nu er toch steeds weer van die ongelofelijke bakken met regen naar beneden komen. Voldoende aanvoer voor de bron en helemaal top voor onze nieuw aangeplante stekkies!!!

Het is niet te geloven wat een raar onbestendig weer het is. Als je dit ook vergelijkt met die ongelofelijk warme en droge zomer van vorig jaar…. Deze bak water kwam op een vrijdag eind van de dag bij ons naar beneden. Bij de camping kwam het ook langs de receptie stromen; ik had geluk dat ik net op tijd klaar was om redelijk veilig ook via Vagnas naar huis te komen. Want het begin stuk bij Vagnas zelf was vrijwel overstroomd.

Begin mei kwamen Bernice en Ton langs om een speciale klus samen met PP te klaren. De klus van het ‘verplaatsen van de oude camper’, die er al minimaal 20 jaar lelijk stond te wezen.

Deze was een erfenis van de vorige bewoners, maar stond ons giga in de weg. Zeker nu we voor de rest de bomen en struiken aan die kant weg hadden gehaald, en we verder vrij uitzicht hebben. Behalve dat blok camper dus 🤨.

Ze hebben er een behoorlijke klus aan gehad… want hij was behoorlijk in de grond gezakt, en ik begreep dat er een bout van een wiel dusdanig vast zat dat ie afgeslepen moest worden. Maar na het oppompen van 3 banden en het wisselen van de vierde kon het oude beestje gewoon rijden, oké met een beetje hulp. 🤔

En ff takelen met de BAM in actie, onder het toeziend oog 🧐

En oh wat fijn dat ik er niet bij was!! Dat hoekje hè, dat ie om moest, en bijna omviel (werd mij later vermeld)……. oef…..

Missie uiteindelijk geslaagd! Na nog een paar keer heen en weer rijden, want uiteraard moest ie wel mooi recht geplaatst worden op z’n nieuwe plekkie. Ton vond het heel stiekem best wel een vèt klussie 😁

En tatata!! Daar staat ie dan!! Voorlopig nog opslag, maar PP heeft er nog andere plannen mee. Wordt vervolgd dus. 🥁

En ook de renovatie van het zwembad incl. nieuwe aanvoer van water en nog wat van dat geneuzel vordert gestaag. Er zijn inmiddels al tig betonmolens met cement verwerkt, behoorlijk wat aanhangwagens met puin afgevoerd en heel wat afgeslepen en geschaafd.

Nog even ter herinnering een foto van de eerdere werkzaamheden van dit jaar….

De stand na het demonteren van de skimmer en het verwijderen van de margelles, die we weer terug gaan plaatsen. Ja, we zijn duurzaam bezig!

En tja, hoe vaak ie de bak al niet heeft leeg moeten scheppen doordat er weer bàkken met regen vielen…. Maar de volhouder wint, en ook hier weer heel duurzaam bezig, superoplossing de ronde bekisting!

Echter: de aanhouder wint!

Inmiddels is de bak bijgewerkt, de rand voor de margelles klaar en de rail voor de liner gemonteerd. En heel spannend de nieuwe liner besteld, gaat ie passen?

En de douchebak is ook voltooid. Lekker buiten douchen, met door de zon opgewarmd water uit eigen bron. Ik zeg: lekker duurzaam!!! We zijn zo goed bezig 🥳

Was het alleen maar werken dan?? Nee, uiteraard niet! Als het weer het toelaat gaan we op mijn vrije dag de omgeving ook een beetje verkennen. Zo lieten we onszelf even uit in Labeaume. Een ontzettend leuk plaatsje, eigenlijk vlakbij. Ook vlakbij ons favo plekje Chapias, waar menig nacht is doorgebracht voordat we ons huis in konden.

Echt zo’n plaatsje dat je aan mòet doen als je in de buurt bent, en van waaruit een prachtige wandeling te maken is. Top!

En toen het eens zo uitkwam dat ik 2 dagen achter elkaar vrij was, besloot PP een eigen planninkje te maken voor een uitje, voor mij een verrassing. Het bracht ons in 1e instantie bij Chateau de Portes, gelegen in het Nationale Park van de Cevennen. Prachtig!! Het chateau zelf was helaas dit jaar dicht, dus reden te meer om een volgend jaar nog eens terug te gaan.

En uiteraard kreeg ik bouwkundige uitleg 😎 over de verschillende elementen/tijdperken waar dit chateau uit bestaat, en waardoor je dit kunt herkennen.

De reis vervolgde en we kwamen aan in Villefort, ook een ‘must see’ op de PP google kaart.

Wij vonden het een mooi stukje, Villefort ook leuk, maar vanaf de foto’s eigenlijk leuker dan in werkelijkheid. Voor ons dan ook geen geschikte overnachtingsplek. Dus verder.

En dat bleek helemaal niet verkeerd!! Want we kwamen uit bij La Garde Guérin, een Plus Beau Village. Yes!

Wat een uitzicht daar ook! En we zagen van daaruit ook al een groot parkeerterrein, onze beoogde overnachtingsplek.

Mèt zelfs uitzicht op de Plus Beau Village die we hadden bezocht. Top!

We stonden best met een aantal campers voor de nacht, maar bewaking was toch ook wel geregeld. Niemand komt aan zijn bussie, pfff….. 🤡

En na een heerlijk rustige nacht weer de terugreis aangevangen, via het bois de Païolive. Daar nu alleen heel even gestopt een klein stukje gelopen en geluncht, maar zeker nog een keer terug voor de wandeling daar. Ziet er top uit!

Thuis deden we het nog even rustig aan, want na de 2 dagen zat er voor mij weer een reeks van 5 dagen aan elkaar door werken achteraan. En laat in die dagen nu ook familie de camping aan doen: Rinske en Theo kwamen aan, en zijn heerlijk aan het genieten van de camping. Lekker eten in het restau, en genieten van het verwarmde zwembad. En uiteraard kwamen ze de vorderingen bij ons bekijken, onder genot van een hapje en een drankje.

En nu, nadat ik na een best drukke ochtend alleen werken gisteren nog heel even kon genieten van rust, uitzicht, een drankje en een haakwerkje in de tuin

een bijna traditioneel natte dag, alleen maar regen en nog geen zon gezien.

Nou ja, dan maar wat binnenklusjes, zoals dit blog en mijn socials eens bijwerken. Ook wel eens nice…..

We wensen iedereen heel gezellige Paasdagen toe, hopelijk met beter weer dan voor hier wordt voorspeld, maar we gaan het zien of het echt zo nat gaat worden. En of we weer een regenboog gaan krijgen 🌈 zoals vorig jaar.

Dit fotootje is niet van bij ons hoor! Maar van een prachtig overnachtingsplekje op één van onze uitjes van afgelopen maand.

Maar: eerst nog even heftig aanpoten. De waterbak beneden is leeg, helemaal top!!

Waarna we uiteraard weer niet op ons achterste gingen zitten luieren, maar gelijk ‘ook maar’ de zwembadbak aanpakten. Toch bezig… 💪

Ook weer zo’n vieze klus (gelukkig iets minder vies dan het bassin beneden), maar ook lastiger omdat de bak zo lang al ongebruikt in weer en wind heeft gelegen. Het piepschuim onder, dat ooit als isolatie heeft gediend, was half vergaan. En daardoor niet in goede platen er af te krijgen, en tja, dat water bleef maar in de bak staan. Want deze bak is weer bedoeld als zwembad, en dan ga je er niet weer een extra gat in maken om het water uit te laten lopen. De bonde de fond lijkt het overigens wel te doen, we bliezen er lucht doorheen en dat ging, maar er is nog niets aangesloten.

Maar eerst al het andere er uit, weer ff doorbuffelen

Uiteraard onder het toeziend oog van onze geweldige harige opzichter

En traditiegetrouw weer een superelegante selfie 🤪

Maar na ff doorbuffelen, dan heb je ook wat!! Volle (heftig stinkende!!!) bak om af te voeren naar de dechet. We werden nog steeds herkend, haha!

En het was maar goed ook dat we even doorgepakt hadden, want ineens kwam er dàaagenlang een enorme bak water naar beneden. Echt niet normaal!!! In 2 dagen viel er 125 mm aan regen….

Overal op het terrein lagen plassen, die nog dagenlang bleven liggen. Maar ieder nadeel heb z’n voordeel: ook een prachtlucht. Wow!

En vanuit de achtertuin sneeuw te zien op La Dent de Rez. Prachtig!!

Wat een water! Dit is aan de zijkant van ons terrein, dat daar wordt begrensd door het ravijn. Wel prachtig om te zien.

We speelden ook nog even ramptoeristje en reden richting Sampzon, waar het water onder de brug namelijk bij dit soort heftige regenval vrijwel tot aan de bovenkant van de brug staat c.q. de brug overstroomt.

De weg was zelfs afgesloten voor auto’s, we konden te voet even een kijkje nemen.

We kwamen er bij toeval een Nederlandse dame tegen die al vanaf 1998 daar een vakantiehuis heeft, en die ons verzekerde dat er in jaaaaaaaren niet zoveel sneeuw te zien was gezien!!! Wel apart.

Onderstaande camping kon ook op zoek naar zijn strand en terras. Alles weggespoeld, heftig!!

En of ze dit nu bedoelen met ‘water bij de wijn doen’?? 🤔

Na al dit watergeweld voerde PP nog wat werkzaamheden uit aan de watergeleiding op ons terrein. Nog wel even werk in uitvoering, later veeeel meer hierover.

En we vonden het eigenlijk eens tijd voor wat ontspanning, dus ff met het bussie er op uit. Er staat nog steeds een ritje richting het Noorden van de Ardèche op de planning. Maar nu maar ff niet met die nattigheid, en dus sneeuw die richting op. We zochten nu de Gard op, waar wel zon werd voorspeld.

Bij het wegbrengen en halen van PP naar het vliegveld had ik al een leuk plaatsje gezien, en dat deden we nu als eerste aan: Rochefort du Gard.

Het bleek inderdaad een leuk plaatsje.

Mèt bakkertje op loopafstand, en dus mòest DE grote croissant- en chocotest worden gedaan.

Met vlag en wimpel geslaagd. Alhoewel we nog nergens een bakker hebben gevonden die de kwaliteit van de bakker in Durban Corbières overtreft. Maar wie weet, ooit.

Ook een pracht overnachtingsplek, aan de rand van het dorp, bij de begraafplaats, mèt gras-/ex-wijnveldje voor Piep. En uitzicht op de Mont Ventoux (mèt sneeuw op de top). Nice!

We vervolgden de volgende dag onze weg, gewoon wat rondrijden en kwamen bij toeval door een grappig dorpje Saint Victor la Coste . de moeite waard om even doorheen te lopen.

Aangezien we tegenwoordig ook tussen de middag, conform Franse gewoonten 😋, onze warme maaltijd nuttigen zochten we een rustige plek op waar mijn vaste chef Paul deze kon prepareren. We kwamen in Aramon uit, waar we eerst even rondliepen en daarna lunchten.

Grappig om te zien dat op dat moment alle dorpen en stadjes bezig waren om zich klaar te maken voor het toeristenseizoen. Bedrijvigheid alom!

PP vond, toen ie googelde op Aramon, dat ze vorig jaar de oude niet meer in gebruik zijnde EDF centrale hebben geprobeerd met de grond gelijk te maken, maar dat dit slechts deels was gelukt. Er staat nog een behoorlijk deel overeind, zeker niet de bedoeling, want dit moet nu toch nog gesloopt te worden.

En als je dan zo dicht in de buurt bent, dan toch weer ff een kijkje nemen, niet waar? Die toren links achter het gebouw had dus geheel moeten instorten, maar dat lukte dus deels. Tja.

Weer verder ‘en route’, en op zoek naar een leuke overnachtingsplek. We dachten die te hebben gevonden in Beaucaire. Aan het water, op een grote parkeerplaats, onder het ford. Volgens Park4night.

We stonden geparkeerd, en deden zoals gewoonlijk eerst een rondje daar. Waarna we een unheimisch gevoel kregen bij het plaatsje. Raar maar waar, maar dit keer was het zelfs PP die dit als eerste aangaf…

En zoals ze in Frankrijk wel zeggen ‘quand il y a une doute, il n’y a pas de doute’. We vertrokken dus weer, terug naar de begraafplaats in Rocheford du Gard. En lekker met de volgende dag weer een vers ontbijtje.

Thuisgekomen was het tegen lunchtijd gelukkig nog net lekker weer voor een verlate lunch, dit keer met apéro en eigen grillade, nog net voor er weer regen naar beneden kwam. Toppie gepland.

We moesten ook wel op tijd terug zijn, want we hadden net na dat weekend beiden een afspraak met de tandarts. Eindelijk!! Na onze verhuizing ruim een jaar bezig geweest om een tandarts te vinden die nog nieuwe patienten aanneemt. Tevergeefs steeds. Tot ik ineens Via Doctolib een nieuw gevestigde tandarts op een halfuurtje rijden van ons vond, en direct voor beiden een afspraak maakte. Prachtig nieuw cabinet, kundige man. 👍 Zit nu ook al weer vol, en neemt geen nieuwe patienten meer aan. Mazzel dus!

Ik kijk wat angstig, en dat klopt, want tja. Tandartsen zijn niet mijn favo personen.

Nog angstiger werden we beiden echter ook nog toen bleek dat er best wel wat te verbouwen valt in beide bekkies. Onze oude tandarts had bij PP ook niet echt heel goed zijn best gedaan bleek. ’t Is nu aan de verzekering om te kijken wat we zouden kunnen doen, want oef! Die kosten zijn niet te doen als je het uit eigen zak moet betalen. On verra. In ieder geval hebben we een behandelend tandarts. Stap 1 volbracht.

Er was weer beter weer om buiten te werken, en dus ging PP verder met de waterwerken, en ik mocht ook speulen met water. In dit geval met de margelles voor het zwembad. Als we goed geteld hebben moeten er met wat vakkundig PP- snij-, zaag- en metselwerk voldoende zijn om deze weer op een herstelde zwembadbak aan te brengen. Ik zeg: duurzaam bezig!! Maar ja, dan moeten ze er wel weer aardig uit zien. De hoge-druk-spuit bood uitkomst. Before and after.

Na 2 middagen lekker spetteren en splatsen, een mooie stapel schoongemaakte margelles. Prêt a poser!!

En nu ik toch bezig was ook de plantenbakken maar even onder handen genomen. Weer als nieuw!

Eigenlijk waren we van plan verder door te pakken, lekker nog behoorlijk wat werk doen vòòr de Pasen. Maar toen we de voorspellingen voor de Paasdagen al een paar dagen hadden gevolgd (voorspelling: baggerweer met de Paasdagen) besloten we de boel maar even de boel te laten en nog vòòr die tijd een uitje te plannen.

PP had het laatste uitje in de Gard al gezien dat we toen op de rand zaten van het Parc naturel régional des Alpilles een prachtig mooi gebied met hele leuke dorpjes/stadjes/bezienswaardigheden om te bezoeken. Hij had er al een aantal op zijn Google lijstje geplaatst, om zo de reis wat gemakkelijker te maken. Want we willen altijd zo veel mogelijk bekijken en belopen in zo kort mogelijke tijd. En zeker nu, want: leuk nieuws! Ik ga vanaf 1 mei voor een half jaar aan de slag als receptioniste op een hele leuke camping bij ons in de buurt. En dus niet zo veel tijd meer om nog veel uitjes in te plannen. Maar dat ter zijde.

Het eerste plaatsje dat we aandeden was Eygalieres. Weer een super sta-plekje gevonden, mèt uitzicht. Daar is dus de eerste foto op dit blog genomen van de zonsondergang. Pas mal, non?

Het plaatsje zelf was ook èrg leuk!! Een erg oud en mooi gerestaureerd deel waar je lekker doorheen kunt slenteren. Met diverse kapelletjes.

En ook het centrum was gezellig. Mèt nog een echte boekhandel en een pharmacie in een oude stijl, me like!!

Ondanks dat we er in totaal 2 heerlijk rustige overnachtingen hebben gehad, hebben we hier niet de grote bakkerstest gedaan. Eerlijk is eerlijk: er is ook een grens aan wat je voor een croissantje of chocootje wilt betalen. Pffff….. duidelijk ook een fors duurder deel van La Douce France, wat ook wel wat te zien was aan het centrum zelf.

We vervolgden de weg de volgende dag en gingen richting le cirque de calès, door PP ook als ‘wil ik naar toe’ genoteerd.

Onderweg daar naar toe zagen we van afstand op hoogte een intrigerend gebouw staan. En toen we zagen hoe dit gebouw heette, moesten we er natuurlijk naar toe. Notre dame de Beauregard! Ja, die Beauregard hè?

Het was een heftige klim, gelukkig kon deels met de bus worden afgelegd, en kon ie ook prima halverwege worden geparkeerd. De resterende wandeling was de moeite waard. Inderdaad een Beau Regard: wat een prachtig uitzicht!

En ook de Notre Dame zelf was de moeite waard!!

Ik moet toegeven dat ik vanaf het punt waar ik dit heb gefotografeerd wel even een stukkie omgeving heb vermeden om op de foto te zetten. Er staat namelijk een oerlelijke en vast vervuilende chemische fabriek in dit verder grappig dorpje Orgon. Dommage!

Na deze tussenstop vervolgden we onze route richting le cirque, vallend onder de gemeente Lamanon. We hadden op internet al gezien dat de toegang tot deze cirque verboden was ivm instortingsgevaar, maar we zagen ook dat het best wel mogelijk was om dit veilig toch wèl te bekijken. Desnoods op gepaste afstand.

Daar aangekomen bleek inderdaad dat het eigenlijk niet mocht om er naar toe te lopen, volgens het bord. Maar ja, als je hekken zo neerzet, dan werkt het ook niet echt hè?

En getuige ook de ‘chemins de l’âne’ (oftewel: olifantenpaadjes in het NL… – aparte vertaling overigens, want een âne is volgens mij een ezel, maar goed-) zijn er toch ook wel nieuwsgierigen die gaan kijken als er wèl een goed hek staat.

Maar ja, aangezien enige burgerlijke ongehoorzaamheid ons niet vreemd is (lees: PP niet vreemd is, ik volg vaak dan toch nog 😇) liepen we door. Uiteraard deden we voorzichtig. En: geen spijt. WOW!!!

Om stil van te worden!!! We snappen ook waarom het afgesloten is, want je wilt in geen geval dat kinderen ergens op klimmen, want da’s echt gevaarlijk. Maar jammer is het wel dat er niet bijvoorbeeld een project van wordt gemaakt dat zo wordt ingericht dat het deels prima te bezichtigen is, evt. onder begeleiding. En betaald. Want dit is ècht de moeite waard!!

Tijdens de lunch verwerkten we onze indrukken nog verder, en na de lunch togen we naar onze beoogde overnachtingsplek bij de Pont Romain in Eygalieres. Via weer zo’n prachtige route kwamen we aldaar aan en installeerden we ons. Prima rustige plek, met meerdere busjes duidelijk van plan om daar de nacht door te gaan brengen. PP&Piep deden een rondje en liepen over de Pont Romain heen.

En toen werd het 5 uur. En ging de zon al onder achter de berg. Zut alors!! Dat was niet de bedoeling!! Dit plekkie stond in dezelfde gemeente als het plekkie de dag er voor, en daar hadden we tot bijna 7 uur zon.

PP ruimde snel weer in en voor ik het door had waren we de 10 minuten rit al weer onderweg om vervolgens weer een hele rustige nacht, mèt zon en uitzicht tot bijna 7 uur, door te brengen. Jaja….

Onze laatste dag van het uitje stond een bezoekje aan het stadje Fontvieille op de planning. En ook om het aldaar in de buurt gelegen Aquaduct te bekijken. Weer zo’n mooie route (echt, voor iedereen die houdt van rijden door prachtige natuur, dòen deze Parc naturel des Apilles!!), maar aangekomen bij Fontvieille bleek daar een soort Miss-verkiezing plaats te vinden, de zgn. ‘ Dixième Demoisselle des Moulins‘ . Met aansluitend gezamenlijke apéro en dans-demonstraties. Dit trok behoorlijk veel volk!! Niet door te komen! Dus helaas geen bezoek aan het dorp zelf, maar via een omweg door naar het Aquaduct.

Ook weer de moeite waard! Wel al weer behoorlijk veel wolken in de lucht, jammer. Maar ook geen geschikte overnachtingsplek te vinden helaas, dus togen we lekker weer terug naar de plek waar we al eerder waren, bij de begraafplaats in Rochefort du Gard. Mooi ook al weer een stukkie op weg terug naar huis, want voor de volgende dag was er alweer regen voorspeld.

En ja, we waren de volgende dag nog maar net thuis of er kwam weer een bak water naar beneden. Het is ongelofelijk hoe veel regen er in de laatste weken is gevallen! Als we tot op nu kijken, met ook weer de afgelopen dagen erbij geteld, is er in maart bijna 300 mm regen gevallen!!!! Dit is meer dan dat er normaliter in een halfjaar hier valt. Bizar!

Voor dit weekend dus, zoals ik al eerder aangaf, (en laat ik het nu netjes zeggen) bijzonder slecht weer voorspeld. En dat komt tot nu toe aardig uit. Bah! Gelukkig haalde ik gisteren nog de laatste ingrediënten in huis voor een heerlijk Paasdiner, en is de Kip voor de Paastafel ook af gekomen, dus wat let ons. Lekker huismussen met de Pasen.

Geen nieuw berichtje van ons op het blog?? Dat betekent niet dat we nix doen. In tegendeel….

We vierden lekker Oud en Nieuw, met door PP vers gebakken Appelflappen en mijn traditionele huzarensalade. En een glaasje bij de tv op middernacht, mèt de Vrienden van Amstel. Heerlijk genieten!! Zeker ook omdat er hier geen vuurwerk is, ik zeg 👍.

En alsnog iedereen een “Bonne Année” vanuit een huis dat er nu even anders uitziet als een jaar geleden😂.

Om na al het lekkers van de Kerst toch nog een beetje aan de conditie te werken, verkenden we te voet een stukje van de omgeving. We liepen via de wijnvelden de heuvel op die bij ons aan de ingang ligt. En wat een mooi zicht op ons pand(je) heb je van daar!

En omdat het ook niet altijd mooi weer is hier, pakten we op een grijze saaie dag mijn Gup om de ‘Plus Beau Village Montclus’ in de buurt te gaan bekijken. Lekker rustig in deze tijd van het jaar.

Parkeren geen enkel probleem, en ook een bankje voor een kleine picknick was beschikbaar. Mèt stukkie groen voor Piep. Toppie dus!

We maakten in het oude jaar ook nog even een mooie langere rit, dit keer naar ‘La Dent de Rez‘. Een prachtige rit om er te komen, en ook super om daar ter plaatse te zien. We gaan zeker terug om daar ook de wandeling nog een keer te maken!

En waarom gingen we nu precies daar naar toe?? Nou, omdat wij vanuit onze achtertuin daar precies op uitkijken!!! Daarom dus!!! Maar om dat uitzicht goed zichtbaar te krijgen, moet er wel eens een keer (voor het eerst in tig jaar) wat onderhoud in de tuin worden gepleegd. Dus: bomen neerhalen!!

En dat was wel even aanpoten!!! Er werd flink doorgewerkt, heerlijk als het koud maar droog is. Van het werk word je al warm, en het hout dat daarna overblijft zorgt weer voor warmte voor de volgende jaren als het droog genoeg is 😁

Alles voor de warmte 🥵

Wat we voor ogen hadden ligt inmiddels neer. Taakverdeling: samen neerhalen (d.w.z. PP zaagt en ik probeer de boom de goede kant op te trekken, wat overigens best aardig lukt). PP zaagt vervolgens in ‘hapklare’ brokken en ik zorg voor de afwerking, aanmaakhoutverwerking en verzameling.

Zo is er inmiddels al een aardige verzameling ontstaan. En nog heeeeeel veel om onder handen te nemen.

En dit heeft ook geleid tot: tatatata!!!! Het beoogde uitzicht uit de achtertuin (en de woonkamer) op: jawel!! La Dent de Rez!!!!! 😍

Maar ja, dan heb je die hapklare brokken, maar dan moeten ze ook een plek krijgen om rustig overdekt te kunnen drogen. Anders zijn ze ook niet kliefbaar.

En dus togen we tussendoor ook nog naar Aubenas, naar onze vrienden van l’Entrepot du Bricolage. Want op hun site hadden we de goede materialen gevonden die we nodig zouden hebben om een aantal houtopslaghokken te maken. Maar je raadt het vast al (als ik dit zo schrijf tenminste): wat we online hadden gevonden en ‘en stock’ stond, bleek niet alleen niet ‘en stock’, maar helemààl niet de winkel aanwezig 😫. Iets met een verkeerde barcode of zo. Na tussenkomst van meneer de bedrijfsleider werd gelukkig wel een oplossing gevonden. En zo togen we toch met al het benodigde materiaal naar huis. Voor ons net op het goede moment, want het zou de dag erop gaan regenen, en wil je überhaupt de grond in komen met wat dan ook, dan moet de grond wel nat zijn.

Er werd inderdaad een dag later voortvarend begonnen met het in de grond slaan/boren van de palen. Soms zit het mee, maar ook soms zit het tegen….. en moest er grof geweld aan te pas komen 💪

Het was me het klusje wel!!!

Maar na een goede dag slaan op palen, boren en zelfs met de hand uitlepelen van stenen-slijpsel uit de gaten door moi (uiteraard in goed gezelschap!!)

staat er nu een mooi frame. Dat ook nog eens kan dienen als fraaie afsluitingen voor alle ‘verzamelingen van goedbedoelde allerhande meuk’ (zoals we het maar zullen noemen 😉 ) van de buren. Kijk, dat zijn nu mooi weer 2 vliegen in 1 klap).

Binnenkort de dakplaten erop leggen, maar first things first. Want als het mooi weer is om te zagen, dat maar eerst. Alles wat neer ligt, kan alvast drogen.

Zijn we dan alleen maar aan het werk geweest? Nou neuh hoor!

We lieten ook nog voor ons werken 😏. Want het was tijd voor de afspraak voor de ‘étude de sol’, oftewel het grondonderzoek dat gedaan moest worden in het kader van de nog te plaatsen septic tank.

Hele aardige man, en ondanks dat het vroor dat het kraakte was ie op tijd (!) en up to date met zijn info. Hij deed de diverse tests en komt binnenkort met de resultaten en aanbevelingen. Daarna kunnen we offertes opvragen.

Een beetje kokkerellen en genieten van onze plek hoort er ook altijd bij. Koud weer?? Dan is het tijd voor een klein pannetje erwtensoep!!! Heerlijk!!!

En als er in Binnenstebuiten een lekker receptje langs komt, mooie gelegenheid om dat dan nu een keer te maken. Deze was van onze favo kok uit dat programma, Ramon Brugman: Hartige taart met groene kool, spekjes en knolselderij. Aanrader!!!!

En omdat we het echt niet konden laten, maakte PP gisteren voor het eerst na ons vertrek vanuit de Ariège zijn beroemde ’torentje canard’. Nou ja, het werd niet helemaal een torentje, want de rondjes zitten nog in een doos ergens in huis. Maar het smaakte weer als vanouds!!! (En nee, ik weet zelf nog steeds niet wat ie er allemaal in doet, en ik wil het ook niet weten, haha! Het blijft ‘superbe’!!!)

En in de avonduren werden er de nodige haaksteken verzet.

Een erg tijdrovend maar zo dankbaar werkje was het cadeautje voor de verjaardag van onze buum. Geheel geïnspireerd op zijn eigen look, en dus ook geen patroon beschikbaar. Zelf was ik al tevreden met het resultaat, maar hij helemaal. En daar doe je het voor, toch??

Wat andere maaksels die in januari ook werden gemaakt

Dus jullie zien, we vervelen ons echt niet!

De vlag kan uit, want…. binnen is nu alles qua grote verbouwwerkzaamheden gedaan 🥳🎈.

Het heeft even geduurd, ook dit stukje schrijven, want ook wij moesten er na 3 jaar eens aan geloven: we werden geveld door het Coronavirus. Ja ècht 🤨. Het was prima weer en we waren nèt een paar daagjes weg, lekker weer eens naar Thueyts, een plaatsje waar we voordat we naar Frankrijk verhuisden veel kwamen omdat we er in de buurt vaak kampeerden.

Gelukkig wandelden we daar nog wel even rond

en PP maakte nog de prachtige klim van de Echelle du roi en bezocht het Pont du Diable

maar na de overnachting konden we halsoverkop weer terug omdat het virus bij mij al was toegeslagen. Mèn, wat was ik beroerd!!! PP volgde een dag later, toen we gelukkig al weer thuis waren. Wij dachten eerst ‘gewoon een griepje’, maar toch maar even getest, en ja: Corona.

En of het nu kwam dat wij het beiden nog nooit hadden gehad, we waren er beiden echt behoorlijk ziek van. En nu, bijna 1,5 maand later beiden ook nog steeds niet helemaal fit. Nou ja, moet verder maar slijten. Hebben we in ieder geval anti-stoffen voor de komende maanden 🙄

Beetje verlaat begonnen we dus 2 weken geleden aan het allerlaatste kamertje van het huis, dat ècht nog aangepakt moest worden: de Paul en Piep cave 😎.

Voorheen de badkamer, maar door ons al maanden niet meer in gebruik als badkamer. Maar nog wel te ontmantelen. Zonde hè, dat prachtige roze bad???

Dat moest er uiteraard uit, en bleek nog wel even een dingetje. Want het gevaarte bleek, na het weghalen van al het tegel- en uiteraard nog weer meer broddelwerk, geheel van gietijzer te zijn. Mèrde!!!!

Gelukkig bood de steekwagen uitkomst en ligt het gevaarte nu in de tuin op een eventuele nieuwe bestemming te wachten.

Nog even een laatste staaltje oud prutswerk in dit huis…. Duidelijk is dat er in het verleden een probleem is geweest met het water. Waarschijnlijk bevroren leidingen, die ‘vakkundig’ bleken gerepareerd met allerlei stukken staal, aan elkaar geknoopte koppelingen en uiteraard afgebonden met -what else?- een oude sjaal, die ingemetseld zat. In het begin toen we nog douchten daar in het bad vonden we het al uiterst vochtig in die ruimte, maar nu was echt wel duidelijk waar dat vandaan kwam. Tja….

Mooi, alles in ieder geval weg, en heel fijn was dat onder het ophoginkje de tegels gewoon doorliepen, dus dat was een kwestie van schoonbikken. En ook mooi was dat mijn zoekactie op leboncoin (de Franse marktplaats) resultaat had opgeleverd: ik had een adresje in de buurt gevonden waar we voor een mooi prijsje nog een leuk stapeltje van deze dubbel-hardgebakken-tegels in bijna dezelfde kleur konden krijgen!!! Helemaal top!!!

Maar voordat aan die klus kon worden begonnen, moest het ècht aller-allerlaatste oude enkelglaskozijn eruit

en plaatsmaken voor een nieuw kozijn. En natuurlijk moet manlief dan weer hobbyen: slijpen en hakken!!!! Want alles past uiteraard nèt weer niet.

Maar ook dat lukte prima!

Waarna weer begonnen kon worden aan het aanbrengen van het metal stud werk, en de allerfijnste klus van alles: de isolatie. Wel de allerlaatste isolatie van het huis, dus nog ff doorbijten!

En toen: even een HOERAAAAAAA momentje! Voor de allerlaatste keer werd vriendje Levpano tevoorschijn gehaald en in elkaar gezet.

Bijna niet te doen in zo’n kleine ruimte, waarbij de platen precies de maat hebben van de breedte van de kamer. Maar ja, met ons 2-en krijgen we van die zware grote gipsplaten echt niet tegen het plafond aan geplakt. Fijn dat er dan zo’n gevaarte is dat uitkomst biedt!!

En toen kon eindelijk worden begonnen aan het aanhelen van de vloer met de eerder genoemde tegeltjes. Uiteraard moest er net nadat alles weer stofvrij was gemaakt wèèr worden geslepen, maar lukte het PP natuurlijk weer om er een mooi vintage vloertje van te maken.

Dubbel vintage kunnen we overigens wel zeggen. Want niet alleen de grijze tegeltjes die we kochten bleken er al wat jaartjes op te hebben zitten, nog nieuw in de doos gelegen in de kelder van een oude school. Denk dat de garantie toch al wel fors is verstreken, zelfs als we deze ‘fiche de controle’ uit 1957 toevoegen 😅

Maar ook de paar gekleurde tegeltjes die werden gebruikt om het patroon wat levendiger te maken waren super vintage: ze kwamen uit eigen tuin. Door mijzelf hoogstpersoonlijk afgetikt van een randje dat om de oude zandbak zat 😁. Als dat niet duurzaam is?????

Na deze exercitie moest de boel echt even drogen, en dus vonden we dat een goed moment om weer eens de omgeving te gaan verkennen. Pont Saint Esprit waren we al vaker doorheen gereden, maar nooit gestopt, dus togen we op weer zo’n mooie herfstdag die richting op.

Het Pont is inderdaad erg mooi, en zeker met de huidige herfstkleuren, alleen…. de rest is grijs en grauwig. Alles ook dicht, en de beide kerken en de oude muur stonden in de steigers wegens werkzaamheden. Die echt heeeeeel hard nodig zijn, want aan scheuren ontbrak het niet. We liepen even het centrum in, maar ook daar was niet veel te zien of te beleven. Voor mij overigens wel een goede gelegenheid om daar wat leuke frutsels achter te laten, maar daarover in een volgend blog meer.

Thuisgekomen bleek het nog prima weer voor een wijntje en zelfs nog buiten eten, toppunt van ontspanning!

Nòg meer ontspanning volgde door een gezellig bezoekje van lieve ex-gasten die het record houden v.w.b. aantal keren dat ze bij ons zijn geweest. Beauregard-familiebezoek 😍. Zo gezellig zitten kletsen dat ik helemaal vergeten ben een foto te maken, doos die ik ben. Helaas.

Toen de boel voldoende was gedroogd en nadat PP had gezorgd dat het plafond goed was gewit en de naden van de gipsplaten waren gedicht was het de beurt aan de dames.

Dames??? Jazeker! Ik kreeg bij het hatseflatsen hele goede hulp van Sfink… 😂

Inmiddels is alles 2x geschilderd, en kunnen de stopcontacten worden afgemonteerd, het kacheltje worden opgehangen en …. kan er ingeruimd worden!

Prima, want dan wordt de gang ook weer leeg en kunnen daar de plinten aangebracht worden, voordat er met kasten kan worden geschoven. We hopen dat er met deze Kerst ècht lekker binnen in een opgeruimd huis genoten kan worden! Ik zie de Paarse 🎄 al wel weer staan 🤪. En dat nu ruim één jaar nadat de caravaan is vertrokken.

Tot zover jullie weer even bijgepraat over de verbouwvorderingen van binnen in het huis van de afgelopen weken.

Naast dit alles werden we ook ‘verblijd’ met een controle van de SPANC, de controleringsinstantie voor waterwerken, o.a. het aanbrengen van septic tanks. Dat de huidige tank die er zit niet op norm was wisten we natuurlijk al, en nu kwam deze aardige man kijken wat we van plan zijn en hoe we dat in de nu geldende normen kunnen inpassen.

De keuze voor welk systeem kan en mag worden geïnstalleerd, wordt volledig bepaald door de vochtdoorlatendheid van de grond. En daarvoor werd door hem al een eerste meting gedaan

waaruit al snel duidelijk werd (eigenlijk al toen de beste man een gat boorde van 50 cm en er alleen dikke klei uit kwam) dat er een nader bodemonderzoek moet worden gedaan. En aldus gaat geschieden, eens kijken wat daar allemaal uit gaat komen.

Ontwikkelingen en werkzaamheden genoeg nog dus! Je zou er spontaan een zwaar hoofd van krijgen 😂

Maar ach, die herfstkleuren maken daarbij weer veel goed! Beter dan de nattigheid die ook in de laatste weken viel, en waarbij wij gelukkig nog goed gespaard bleven als we zo de nieuwsberichten mogen geloven. Wat een bofferds zijn we toch op – weer – zo’n mooi plekkie!!!!

Het is September en nu ook zelf even genieten. De massa toeristen zijn inmiddels weer vertrokken naar huis en weer lekker aan het werk. De ontzettend warme dagen zijn voorbij en het is een mooie periode om ook zelf te gaan genieten. Toen we Ferme Beauregard nog runden was dit voor ons altijd een gezellige drukke periode. En nu gaan we zelf ook vakantie houden, ja oké we blijven voor het grootste gedeelte wel thuis en gaan zelf genieten van onze mooie plek. Helemaal niks doen, hhmmm, weet niet of dat er bij ons inzit.

Maar we hebben gezegd dat we geen werkkleding aan doen. In oktober gaan we weer verder, nu eerst even genieten en ook een paar uitjes maken.

En misschien wel slapen in ons eigen, zojuist weer in elkaar gezette, bed. Na bijna één jaar. Op 10 oktober zijn we vertrokken en ons nieuwe avontuur begonnen. En altijd geslapen in de camper bus en onze bungalow. En als de verflucht eruit is, nu weer in ons eigen bed en staat onze bungalow weer vrij 😎.

Het toilet

Het laatste onderdeel voor het kleinste kamertje ligt hier te drogen, maar hierover in een later verhaal meer.

En deze kleine ruimte is nu helemaal af, en waarschijnlijk de eerste ruimte die ècht af is, inclusief de accessoires voor het papier, de borstel en de handdoek 🚽.

Mitz Place 🧶

We zijn hard bezig geweest met de laatste werkzaamheden voor “Mitz Place”: schilderen en vervolgens de benodigdheden voor het plafond en de vloer halen. En wie moest er natuurlijk mee?🤡 Ja, thuis blijven is nog wel een dingetje, dus tussen plafond en vloerdelen mee. En dat alles bij plus 40 graden,….. pppffff

Ook Mitz Place was klaar om ingeruimd te worden, voor mij nu verboden terrein 😂. Nou sterker nog: de ruimte is nu al ingeruimd, ze kon niet wachten. Vrijdag was de ruimte klaar en zaterdag werd de woonkamer ineens een stuk leger 😉 En niet alleen de bollen wol die verdwenen, maar ook al dat wat een mens eigenlijk te veel heeft. En ja iets weggooien daar hebben we moeite mee, maar goed ook dat later een keer.

Nu eerst de opening van MP!

Met natuurlijk een koninklijke opgang!

Voor een beetje nachtrust.

Mitz was zo lekker bezig met het inruimen van haar ruimte, dat ik verder ben gegaan met de slaapkamer, ook al was het weekend. En we zouden het weekend vrij houden. Maar het was toch veel te warm om buiten iets te doen en het schilderwerk was al klaar. Dus ff door buffelen 💪

Restte voor mij alleen nog de vloer en dan ons bed, waar we dus één jaar niet in geslapen hebben. En omdat de fotograaf bezig was met bollen en bakken alleen een foto van het eind resultaat. En dat mag er zijn. Een echte metamorfose, van de oude stoffige vieze boudoir met van dat vieze tapijt dat er zeker een jaar of twintig had gelegen. Bbbbbrrrr 😮 Moet er niet meer aan denken, nu lekker fris en licht. Wat zullen we slapen…..

Niet alleen maar werken

Eigenlijk is het binnen nog het beste vertoeven met deze warmte, 10 tot 12 graden warmer dan normaal. En dat is warm ondanks dat wij wel iets gewend zijn, en wat helpt het beste bij deze warmte? Genoeg drinken en

watermeloen, goed voor de vochthuishouding. En lekker! Oké aardbeien hebben z’n voorkeur maar dit is beter bij deze warmte….

En wij hebben zelfs nog een beetje de toerist uit gehangen en deze keer een leuk rondje gedaan naar Orgnac L’Aven en Goudargues. De eerste kennen we, hebben we vaak gestaan voor de koop van ons huis. Was een mooie camperplek in het dorp, met alle voorzieningen, maar die is dus helaas gesloten. Was voor ons een prachtplek, er was dus water en je kon er vuil water lozen en het toilet legen. En niet te vergeten: brood halen bij de bakker in het dorp. En die heeft echt heerlijk brood!

Maar er is een nieuwe camperplek gemaakt, die veel verder van het dorp tegenover de camping ligt, en daar staat nu dus niemand meer. Denk dan: jammer voor de lokale winkeliers. En je ziet nu heel veel campers overal en nergens staan. Wij ook om even lekker te ontbijten met brood dat we wel haalden bij die geweldige bakker.

Daarna doorgereden naar Goudargues een echt geweldig gezellig plaatsje aan de Cèze met een leuk grachtje en met vele terrasjes voor de liefhebbers. 🤔 Haha, nee inderdaad wij niet😂, maar voor wie het leuk vindt….. Een echte aanrader.

Echt een superbegin van onze nieuwe maand, zonder werkkleding. Maar mèt nog meer van dit soort uitjes, zin in! Fijn dag iedereen! Veel groeten en liefs uit de Ardèche 😘