Mon Dieu…. wat is het heet!!! Echt, die mussen vallen zeker van het dak. Iedere dag in de laatste 2 weken vèr in de 30 graden en helemaal geen regen van betekenis. Wel soms onweer, maar da’s logisch met deze temperaturen.
Dus nog steeds vroeg uit de veren, om vervolgens eerst de buitenklussen te doen. Lees: ik in de tuin en PP verder aan de keuken, en daarna beiden binnen aan de slag.
Zo ’s morgens vroeg echt wel belachelijk mooi buiten.
En in de tuin worden goede vorderingen gemaakt. Er is al een heel stuk gefatsoeneerd en opgeruimd richting meer uitzicht op de ‘Monts d’Ardèche’. Ja, als je uitzicht op de bergen gewend bent, en het is hier ook weer mogelijk dat te creëeren, dan gaat dat hier ook zeker goedkomen. Wel nog ff wat werk voor de boeg daarvoor 💪
Wat zo grappig is, is dat onze buurtjes, die hier dus al meer dan 40 jaar wonen, zelfs nooit eerder hebben gezien dat er zulke leuke terrassen op ons terrein aanwezig zijn…… Was een kwestie van leeghalen, kaal maaien en afvoeren het afval. Klinkt simpel, is ook niet moeilijk, maar wel een heule boel werk. En ik vorder aardig, al zeg ik het zelf 😇
PP knutselde lekker verder aan de keuken. We namen zelfs helemaal geen weekendpauze, gewoon doorbuffelen. Want wat heerlijk als de keuken er in zou zitten!
Wat voortgangsfoto’s
en uiteindelijk HET resultaat! Nog een beetje een rommeltje, want we vinden nog steeds dozen met spullen die de keuken in moeten. En op deze foto’s zijn het gasfornuis en de afzuigkap nèt geplaatst en aangesloten. Die vrolijke blauwe folie moet er dus nog af. Net als van de keukenkastjes overigens, maar er moeten nog gipsplaten langs worden vervoerd het huis in voor de overige ruimtes. Mèt risico op beschadiging van de kastjes. Die folie hebben we dus voor de zekerheid nog maar even laten zitten….
We zijn er wel al ontzettend blij mee!! En helemaal tevreden met het resultaat 🥳. De geboorte van een keuken kunnen we wel zeggen, want we hebben 9 maanden uit zakken, dozen en geimproviseerde kastjes geleefd en op campingstelletjes gekookt.
Kunnen we eindelijk binnenkort onze buren eens uitnodigen voor een hapje en een drankje. Nog 1 klein detail: de pannen missen nog. Maar die gaan we ook weer vinden in de chaos. En misschien prepareren we zelfs wel één van onze ‘Beauregard’menus 😎 voor ze, wie weet??
Tussendoor waren er ook nog kleinere klusjes, zoals alvast alle binnendeuren schuren en schilderen. Ennuh… repareren. Want tja, er is wat af gebricoleerd in dit huis! Moet de deur korter? Ach, joh, niet zo moeilijk doen. Gewoon stukkie eraf zagen, en weer ophangen!
Niet helemaal zoals het hoort! (Helemaal niet dus!).
Zo dus wel, et voilà!
Wat dat betreft kan PP zijn hart ophalen, van dat soort klusjes zijn er genoeg in en om het huis!
De hal heeft inmiddels de heftige oranje kleur verloren, en staat nu weer direct vol spullen vanuit de toekomstige slaapkamer. Daar nu inmiddels ook aan de slag gegaan.
En dan een echt hele vervelende klus die ècht moest gebeuren: de isolatie aanbrengen op de verdieping. Eigenlijk is het met ver in de 30 graden te warm om aan zo’n klus te werken, maar als die isolatie is geplaatst, helpt dat ook om de warmte buiten te houden.
Bovendien ook nodig voor de voortgang, want als die ruimte – mijn ruimte 😍- klaar is kan er veel vanuit de woonkamer daarnaartoe. Vooral PP kijkt daar ècht naar uit, al die haakmeuk uit de woonkamer…. 😂
Het was zoals gezegd een warm klusje, dus nòg vroeger uit de veren
en na behoorlijk wat hete uurtjes zit het er nu in. Top!! En direct al resultaat van een paar graden minder boven merkbaar.
Fransen en communiceren
En bij al deze werkzaamheden werden we ook nog eens ‘belaagd’ door de Enedis, het alom gevreesde energiebedrijf. Ergens in april kwamen ze al langs met de mededeling dat er een aantal elektrapalen zouden moeten worden vervangen iets verderop richting Vagnas. En dat zou betekenen dat alle stroom er 3 dagen af zou moeten, ook in ons uithoekje. We zouden dan een aggregaat krijgen voor die dagen om zo toch elektra te hebben. Voor ons en onze buren onontbeerlijk, want we hebben water uit onze bron en de pomp die het omhoog pompt werkt op?? Juist, elektra.
Er waren in 3 sessies hele aardige monsieurs langs geweest in april, om vervolgens te concluderen dat de huidige installatie die voor de beide huizen aan 1 paal is bevestigd niet zomaar aan een aggregaat gehangen zou kunnen worden. Er zou nog een – tijdelijke – aanpassing moeten plaatsvinden, en die zou half mei gebeuren. En dan begin juni de afsluiting en het aggregaat.
Maar zoals altijd met Enedis, geen enkel bericht daarna meer, en niemand gezien in mei, en ook niemand in juni. Nou ja, afwachten dan maar.
Uhhhh…. afwachten? Mais oui, tot we een paar weken geleden tot 2x toe een sms kregen dat de elektra er voor 3 uur af zou gaan, maar er op die dagen niets gebeurde.
En toen ineens grof geschut in onze tuin. Ook weer zonder enige vorm van bericht vooraf.
Deze hele combi had niet eens het weggetje naar ons huis van max 9T mogen nemen… om maar niet te spreken over het feit dat we met de beste monsieurs in april al hadden afgesproken dat er een klein aggregaat zou komen. Gebracht op een aanhanger, want mag niet te hoog zijn omdat ze onder de elektradraden door zouden moeten, en een groter gevaarte zou ons terras bij het huis aan gort rijden. En groter is ook helemaal niet nodig, we zijn maar met 2 huishoudens van ieder 2 personen hier.
Ergens in de hiërarchie lijn van de communicatie was dat echter niet helemaal goed gegaan, en zaten we ineens met een tig-tonnige vrachtcombi op de oprit. Die na een aantal telefoontjes met de hoge heren op kantoor onverrichterzake vertrok, en ons met heel veel ???? achter liet. Want er werd ons gemeld dat het zeker was dat de dag erop de elektra er af uit zou gaan, en hoe het geregeld zou worden dat was nog niet zeker. Er zou nog iemand langskomen, maar jullie raden het al: personne n’est venu. Niemand dus. ‘En attendant Enedis’, ik zou er een boek over kunnen schrijven 😎, in de afgelopen 17 jaar maakten we immers al eerder heel wat met ze mee. Ideetje voor als ik me eens ga vervelen.
De volgende ochtend werd inderdaad rond 09.00 uur de elektra afgesloten, en hadden we nog niets gezien of gehoord. Communicatie is een echt een vak!!!
PP had echter echt elektra nodig voor zijn werkzaamheden. Dus een halfuur later togen we richting Vagnas in de hoop daar dan wat meer info te kunnen krijgen als we iemand van de Enedis zouden zien. Halverwege die rit kwam ons toen al een nieuwe equipe tegemoet. Mèt nu wèl de afgesproken apparatuur 👍.
Dit karretje werd onder de bomen gereden en wonder boven wonder tòch zonder enige aanpassing op het elektranet aangesloten.
Met wel kolereherrie als gevolg! Ze hadden bij de plaatsing aangegeven dat het slechts voor 1 nacht zou zijn, en dat was gelukkig ook zo. Want van slapen met zo’n ding naast je hoofd komt niet veel 🥱.
Nou ja, dat in ieder geval ook weer achter de rug. Degene die de volgende dag overigens het karretje weer kwam halen moest nog even een ontzettend bandenspoor achterlaten in zowel ons terrein als op ons pad. Waar ook die tig-tonner al het nodige aan grond had losgereden helaas. Maar als inmiddels al 17 jaar in Frankrijk wonende Nederlander weten we dat we daar niet over moeten zeuren. Daar worden alleen schouders voor opgehaald als je er wat van zegt. Gelukkig voor ons had het niet net geregend, dat had erger geweest qua schade aan het terrein. Dus tja…..
Nu, na meer dan 3 weken zonder enige rust te hebben doorgewerkt wordt het voor ons tijd om een keer weekend te ‘vieren’. Een rustig ontbijtje maken, eens een boek lezen, van onze plek genieten en ’s avonds met een wijntje lekker wat vlees en groentjes op de bakplaat. Het zou ietsjes koeler moeten worden, wat we ook echt wel hopen 🙏.
De viervoeters gaan er op hun eigen manier mee om. Piep zoekt als er nog een watertje is in de omgeving direct die verkoeling op. Tot en met de buik hè?? Daar blijft ie consequent in
Om vervolgens heel verontwaardigd het afspoelen te ondergaan. Ja duhuh, zo vies en modderig willen we ‘m echt niet aan ons bed hebben staan!
En Sfink? Ach, ’t is een kat hè? ’s Morgens krìjsen dat madame doet om naar buiten te kunnen, en dan vervolgens binnen 5 min weer aan de deur staan om binnen te willen. En als ze dan haar zin niet krijgt, vermaakt ze zich vervolgens de hele dag met rondjes rond het huis lopen, ruzie maken met Piep als ie buiten is, en genieten van het allerlekkerste water dat je maar zelf uit de gieter kunt lebberen. Leven als Sfink in Frankrijk!!!
En natuurlijk moeten de vermoeide tuinhanden ook weer even wat draadjes aan elkaar knopen. Zin an! Fijn weekend iedereen!!
