We wensen iedereen heel gezellige Paasdagen toe, hopelijk met beter weer dan voor hier wordt voorspeld, maar we gaan het zien of het echt zo nat gaat worden. En of we weer een regenboog gaan krijgen 🌈 zoals vorig jaar.
Dit fotootje is niet van bij ons hoor! Maar van een prachtig overnachtingsplekje op één van onze uitjes van afgelopen maand.
Maar: eerst nog even heftig aanpoten. De waterbak beneden is leeg, helemaal top!!
Waarna we uiteraard weer niet op ons achterste gingen zitten luieren, maar gelijk ‘ook maar’ de zwembadbak aanpakten. Toch bezig… 💪
Ook weer zo’n vieze klus (gelukkig iets minder vies dan het bassin beneden), maar ook lastiger omdat de bak zo lang al ongebruikt in weer en wind heeft gelegen. Het piepschuim onder, dat ooit als isolatie heeft gediend, was half vergaan. En daardoor niet in goede platen er af te krijgen, en tja, dat water bleef maar in de bak staan. Want deze bak is weer bedoeld als zwembad, en dan ga je er niet weer een extra gat in maken om het water uit te laten lopen. De bonde de fond lijkt het overigens wel te doen, we bliezen er lucht doorheen en dat ging, maar er is nog niets aangesloten.
Maar eerst al het andere er uit, weer ff doorbuffelen
Uiteraard onder het toeziend oog van onze geweldige harige opzichter
En traditiegetrouw weer een superelegante selfie 🤪
Maar na ff doorbuffelen, dan heb je ook wat!! Volle (heftig stinkende!!!) bak om af te voeren naar de dechet. We werden nog steeds herkend, haha!
En het was maar goed ook dat we even doorgepakt hadden, want ineens kwam er dàaagenlang een enorme bak water naar beneden. Echt niet normaal!!! In 2 dagen viel er 125 mm aan regen….
Overal op het terrein lagen plassen, die nog dagenlang bleven liggen. Maar ieder nadeel heb z’n voordeel: ook een prachtlucht. Wow!
En vanuit de achtertuin sneeuw te zien op La Dent de Rez. Prachtig!!
Wat een water! Dit is aan de zijkant van ons terrein, dat daar wordt begrensd door het ravijn. Wel prachtig om te zien.
We speelden ook nog even ramptoeristje en reden richting Sampzon, waar het water onder de brug namelijk bij dit soort heftige regenval vrijwel tot aan de bovenkant van de brug staat c.q. de brug overstroomt.
De weg was zelfs afgesloten voor auto’s, we konden te voet even een kijkje nemen.
We kwamen er bij toeval een Nederlandse dame tegen die al vanaf 1998 daar een vakantiehuis heeft, en die ons verzekerde dat er in jaaaaaaaren niet zoveel sneeuw te zien was gezien!!! Wel apart.
Onderstaande camping kon ook op zoek naar zijn strand en terras. Alles weggespoeld, heftig!!
En of ze dit nu bedoelen met ‘water bij de wijn doen’?? 🤔
Na al dit watergeweld voerde PP nog wat werkzaamheden uit aan de watergeleiding op ons terrein. Nog wel even werk in uitvoering, later veeeel meer hierover.
En we vonden het eigenlijk eens tijd voor wat ontspanning, dus ff met het bussie er op uit. Er staat nog steeds een ritje richting het Noorden van de Ardèche op de planning. Maar nu maar ff niet met die nattigheid, en dus sneeuw die richting op. We zochten nu de Gard op, waar wel zon werd voorspeld.
Bij het wegbrengen en halen van PP naar het vliegveld had ik al een leuk plaatsje gezien, en dat deden we nu als eerste aan: Rochefort du Gard.
Het bleek inderdaad een leuk plaatsje.
Mèt bakkertje op loopafstand, en dus mòest DE grote croissant- en chocotest worden gedaan.
Met vlag en wimpel geslaagd. Alhoewel we nog nergens een bakker hebben gevonden die de kwaliteit van de bakker in Durban Corbières overtreft. Maar wie weet, ooit.
Ook een pracht overnachtingsplek, aan de rand van het dorp, bij de begraafplaats, mèt gras-/ex-wijnveldje voor Piep. En uitzicht op de Mont Ventoux (mèt sneeuw op de top). Nice!
We vervolgden de volgende dag onze weg, gewoon wat rondrijden en kwamen bij toeval door een grappig dorpje Saint Victor la Coste . de moeite waard om even doorheen te lopen.
Aangezien we tegenwoordig ook tussen de middag, conform Franse gewoonten 😋, onze warme maaltijd nuttigen zochten we een rustige plek op waar mijn vaste chef Paul deze kon prepareren. We kwamen in Aramon uit, waar we eerst even rondliepen en daarna lunchten.
Grappig om te zien dat op dat moment alle dorpen en stadjes bezig waren om zich klaar te maken voor het toeristenseizoen. Bedrijvigheid alom!
PP vond, toen ie googelde op Aramon, dat ze vorig jaar de oude niet meer in gebruik zijnde EDF centrale hebben geprobeerd met de grond gelijk te maken, maar dat dit slechts deels was gelukt. Er staat nog een behoorlijk deel overeind, zeker niet de bedoeling, want dit moet nu toch nog gesloopt te worden.
En als je dan zo dicht in de buurt bent, dan toch weer ff een kijkje nemen, niet waar? Die toren links achter het gebouw had dus geheel moeten instorten, maar dat lukte dus deels. Tja.
Weer verder ‘en route’, en op zoek naar een leuke overnachtingsplek. We dachten die te hebben gevonden in Beaucaire. Aan het water, op een grote parkeerplaats, onder het ford. Volgens Park4night.
We stonden geparkeerd, en deden zoals gewoonlijk eerst een rondje daar. Waarna we een unheimisch gevoel kregen bij het plaatsje. Raar maar waar, maar dit keer was het zelfs PP die dit als eerste aangaf…
En zoals ze in Frankrijk wel zeggen ‘quand il y a une doute, il n’y a pas de doute’. We vertrokken dus weer, terug naar de begraafplaats in Rocheford du Gard. En lekker met de volgende dag weer een vers ontbijtje.
Thuisgekomen was het tegen lunchtijd gelukkig nog net lekker weer voor een verlate lunch, dit keer met apéro en eigen grillade, nog net voor er weer regen naar beneden kwam. Toppie gepland.
We moesten ook wel op tijd terug zijn, want we hadden net na dat weekend beiden een afspraak met de tandarts. Eindelijk!! Na onze verhuizing ruim een jaar bezig geweest om een tandarts te vinden die nog nieuwe patienten aanneemt. Tevergeefs steeds. Tot ik ineens Via Doctolib een nieuw gevestigde tandarts op een halfuurtje rijden van ons vond, en direct voor beiden een afspraak maakte. Prachtig nieuw cabinet, kundige man. 👍 Zit nu ook al weer vol, en neemt geen nieuwe patienten meer aan. Mazzel dus!
Ik kijk wat angstig, en dat klopt, want tja. Tandartsen zijn niet mijn favo personen.
Nog angstiger werden we beiden echter ook nog toen bleek dat er best wel wat te verbouwen valt in beide bekkies. Onze oude tandarts had bij PP ook niet echt heel goed zijn best gedaan bleek. ’t Is nu aan de verzekering om te kijken wat we zouden kunnen doen, want oef! Die kosten zijn niet te doen als je het uit eigen zak moet betalen. On verra. In ieder geval hebben we een behandelend tandarts. Stap 1 volbracht.
Er was weer beter weer om buiten te werken, en dus ging PP verder met de waterwerken, en ik mocht ook speulen met water. In dit geval met de margelles voor het zwembad. Als we goed geteld hebben moeten er met wat vakkundig PP- snij-, zaag- en metselwerk voldoende zijn om deze weer op een herstelde zwembadbak aan te brengen. Ik zeg: duurzaam bezig!! Maar ja, dan moeten ze er wel weer aardig uit zien. De hoge-druk-spuit bood uitkomst. Before and after.
Na 2 middagen lekker spetteren en splatsen, een mooie stapel schoongemaakte margelles. Prêt a poser!!
En nu ik toch bezig was ook de plantenbakken maar even onder handen genomen. Weer als nieuw!
Eigenlijk waren we van plan verder door te pakken, lekker nog behoorlijk wat werk doen vòòr de Pasen. Maar toen we de voorspellingen voor de Paasdagen al een paar dagen hadden gevolgd (voorspelling: baggerweer met de Paasdagen) besloten we de boel maar even de boel te laten en nog vòòr die tijd een uitje te plannen.
PP had het laatste uitje in de Gard al gezien dat we toen op de rand zaten van het Parc naturel régional des Alpilles een prachtig mooi gebied met hele leuke dorpjes/stadjes/bezienswaardigheden om te bezoeken. Hij had er al een aantal op zijn Google lijstje geplaatst, om zo de reis wat gemakkelijker te maken. Want we willen altijd zo veel mogelijk bekijken en belopen in zo kort mogelijke tijd. En zeker nu, want: leuk nieuws! Ik ga vanaf 1 mei voor een half jaar aan de slag als receptioniste op een hele leuke camping bij ons in de buurt. En dus niet zo veel tijd meer om nog veel uitjes in te plannen. Maar dat ter zijde.
Het eerste plaatsje dat we aandeden was Eygalieres. Weer een super sta-plekje gevonden, mèt uitzicht. Daar is dus de eerste foto op dit blog genomen van de zonsondergang. Pas mal, non?
Het plaatsje zelf was ook èrg leuk!! Een erg oud en mooi gerestaureerd deel waar je lekker doorheen kunt slenteren. Met diverse kapelletjes.
En ook het centrum was gezellig. Mèt nog een echte boekhandel en een pharmacie in een oude stijl, me like!!
Ondanks dat we er in totaal 2 heerlijk rustige overnachtingen hebben gehad, hebben we hier niet de grote bakkerstest gedaan. Eerlijk is eerlijk: er is ook een grens aan wat je voor een croissantje of chocootje wilt betalen. Pffff….. duidelijk ook een fors duurder deel van La Douce France, wat ook wel wat te zien was aan het centrum zelf.
We vervolgden de weg de volgende dag en gingen richting le cirque de calès, door PP ook als ‘wil ik naar toe’ genoteerd.
Onderweg daar naar toe zagen we van afstand op hoogte een intrigerend gebouw staan. En toen we zagen hoe dit gebouw heette, moesten we er natuurlijk naar toe. Notre dame de Beauregard! Ja, die Beauregard hè?
Het was een heftige klim, gelukkig kon deels met de bus worden afgelegd, en kon ie ook prima halverwege worden geparkeerd. De resterende wandeling was de moeite waard. Inderdaad een Beau Regard: wat een prachtig uitzicht!
En ook de Notre Dame zelf was de moeite waard!!
Ik moet toegeven dat ik vanaf het punt waar ik dit heb gefotografeerd wel even een stukkie omgeving heb vermeden om op de foto te zetten. Er staat namelijk een oerlelijke en vast vervuilende chemische fabriek in dit verder grappig dorpje Orgon. Dommage!
Na deze tussenstop vervolgden we onze route richting le cirque, vallend onder de gemeente Lamanon. We hadden op internet al gezien dat de toegang tot deze cirque verboden was ivm instortingsgevaar, maar we zagen ook dat het best wel mogelijk was om dit veilig toch wèl te bekijken. Desnoods op gepaste afstand.
Daar aangekomen bleek inderdaad dat het eigenlijk niet mocht om er naar toe te lopen, volgens het bord. Maar ja, als je hekken zo neerzet, dan werkt het ook niet echt hè?
En getuige ook de ‘chemins de l’âne’ (oftewel: olifantenpaadjes in het NL… – aparte vertaling overigens, want een âne is volgens mij een ezel, maar goed-) zijn er toch ook wel nieuwsgierigen die gaan kijken als er wèl een goed hek staat.
Maar ja, aangezien enige burgerlijke ongehoorzaamheid ons niet vreemd is (lees: PP niet vreemd is, ik volg vaak dan toch nog 😇) liepen we door. Uiteraard deden we voorzichtig. En: geen spijt. WOW!!!
Om stil van te worden!!! We snappen ook waarom het afgesloten is, want je wilt in geen geval dat kinderen ergens op klimmen, want da’s echt gevaarlijk. Maar jammer is het wel dat er niet bijvoorbeeld een project van wordt gemaakt dat zo wordt ingericht dat het deels prima te bezichtigen is, evt. onder begeleiding. En betaald. Want dit is ècht de moeite waard!!
Tijdens de lunch verwerkten we onze indrukken nog verder, en na de lunch togen we naar onze beoogde overnachtingsplek bij de Pont Romain in Eygalieres. Via weer zo’n prachtige route kwamen we aldaar aan en installeerden we ons. Prima rustige plek, met meerdere busjes duidelijk van plan om daar de nacht door te gaan brengen. PP&Piep deden een rondje en liepen over de Pont Romain heen.
En toen werd het 5 uur. En ging de zon al onder achter de berg. Zut alors!! Dat was niet de bedoeling!! Dit plekkie stond in dezelfde gemeente als het plekkie de dag er voor, en daar hadden we tot bijna 7 uur zon.
PP ruimde snel weer in en voor ik het door had waren we de 10 minuten rit al weer onderweg om vervolgens weer een hele rustige nacht, mèt zon en uitzicht tot bijna 7 uur, door te brengen. Jaja….
Onze laatste dag van het uitje stond een bezoekje aan het stadje Fontvieille op de planning. En ook om het aldaar in de buurt gelegen Aquaduct te bekijken. Weer zo’n mooie route (echt, voor iedereen die houdt van rijden door prachtige natuur, dòen deze Parc naturel des Apilles!!), maar aangekomen bij Fontvieille bleek daar een soort Miss-verkiezing plaats te vinden, de zgn. ‘ Dixième Demoisselle des Moulins‘ . Met aansluitend gezamenlijke apéro en dans-demonstraties. Dit trok behoorlijk veel volk!! Niet door te komen! Dus helaas geen bezoek aan het dorp zelf, maar via een omweg door naar het Aquaduct.
Ook weer de moeite waard! Wel al weer behoorlijk veel wolken in de lucht, jammer. Maar ook geen geschikte overnachtingsplek te vinden helaas, dus togen we lekker weer terug naar de plek waar we al eerder waren, bij de begraafplaats in Rochefort du Gard. Mooi ook al weer een stukkie op weg terug naar huis, want voor de volgende dag was er alweer regen voorspeld.
En ja, we waren de volgende dag nog maar net thuis of er kwam weer een bak water naar beneden. Het is ongelofelijk hoe veel regen er in de laatste weken is gevallen! Als we tot op nu kijken, met ook weer de afgelopen dagen erbij geteld, is er in maart bijna 300 mm regen gevallen!!!! Dit is meer dan dat er normaliter in een halfjaar hier valt. Bizar!
Voor dit weekend dus, zoals ik al eerder aangaf, (en laat ik het nu netjes zeggen) bijzonder slecht weer voorspeld. En dat komt tot nu toe aardig uit. Bah! Gelukkig haalde ik gisteren nog de laatste ingrediënten in huis voor een heerlijk Paasdiner, en is de Kip voor de Paastafel ook af gekomen, dus wat let ons. Lekker huismussen met de Pasen.
