Mas Quartier Bertrandes

Yes!, of natuurlijk eigenlijk Oui!! We zijn een prijs overeengekomen. En het belangrijkste is het is door beide kanten getekend, dat was wel een beetje spannend. Wij hadden namelijk een bod gedaan en kregen toen een tegenbod. Toen zijn we nog een keer gaan kijken, dat noemen ze in het Frans “contra visite”. En hadden toen het tegenbod geaccepteerd en hiervoor getekend.

Maar het tegenbod wat we kregen van de huidige eigenaresse, daar had de makelaar ontzettend z’n best voor moeten doen. Eigenlijk wilde ze niet zakken met de prijs. En we hadden het idee dat ze eigenlijk heel veel moeite heeft om het te verkopen. Dat snappen we! Bijna 44 jaar hebben ze dit mooie plekje gehad en hier altijd hun vakanties doorgebracht. En we begrijpen dat het moeilijk is om dan afstand te doen van zo’n mooie plek met goede herinneringen.

Maar we zijn erg blij het bod is nu door beide partijen getekend en alle stukken zijn opgestuurd naar de notaris. De volgende stap is gezet!

En nu wachten en een beetje vakantie vieren. Nu staan we op een prachtig mooi plekje in de buurt van ons toekomstige huisje. Heerlijk rustig maar geen bakker….. Dus niet de croissantjes test. Maar dat komt ook wel goed!

Met een beetje kaas en jam gaat dat prima lukken.

Ook met wandelen in de buurt kom je grappige dingen tegen, dit keer geen varken. Maar een boer die geitenkaas maakt en ook houdt van stapelen en dingen hergebruiken. Daar zijn we voor!

Heerlijk!!

Nee niet eerst vakantie, maar gewoon beginnen met het kijken naar nieuwe opties om te gaan wonen. Een nieuw avontuur in Frankrijk.

We hadden eigenlijk al een woning op het oog die we wilden kopen, maar de notaris die de stukken zou opmaken berichtte ons een paar weken geleden. Er waren wat probleempjes, de verkopers hadden het namelijk niet helemaal goed gedaan.

Er is ons een nieuw huis verkocht, alleen is het eigenlijk geen nieuw huis. Ja, het is wel een nieuw huis, maar de bouwvergunning is niet voor een nieuw huis. En er waren nog wat ‘onvolkomenheden’ laten we zeggen. Dus kon de notaris niet de stukken opmaken. De eigenaar van het huis moet eerst nog even (behoorlijk!!) wat huiswerk doen. En de vraag is of dat wel gaat lukken. Mag dat wat er nu gebouwd is wel zo blijven? Het is een half afgebouwd nieuw huis, welke wij zouden afbouwen. Kortom: onduidelijk en onzeker en gaat nog maanden duren. Daarom gaan wij verder op zoek en wachten we ondertussen af of dit misschien alsnog door kan gaan.

We begonnen in de Corbières, wij vinden dat een erg mooie streek, daar staat ook het eerder aangegeven niet afgebouwde huis.

Het pand waar we nu als eerste naar gingen kijken is een oude bergerie, “schuur”. Omgebouwd tot huis, en zit ook een woonbestemming op. We zouden het gebouw gaan bezoeken en er zou ook nog een ander stel zijn dat gelijk met ons de bergerie zou komen bekijken. Toen de makelaar uiteindelijk op de afgesproken plek was, reden we in colonne allen achter hem aan. Onze Caravaan als laatste, alleen halverwege de steile toegangsweg bleek het Catsmobiel niet in staat omhoog te komen. De makelaar reed met zijn andere klanten door dus daar stonden wij.

In de achteruit

We hebben toen eerst de bus achteruit het pad afgeleid. Toen de volgende uitgaging, de Kangoo weer in het gareel te krijgen. Met spinnende wielen kregen we de Kangoo weer op het pad en deze ook langzaam achteruit het pad af laten dalen.

Het was nog een kleine kilometer lopen naar het huis, en Mitz is als eerste een kijkje gaan nemen. Na telefonisch contact gaf zij al aan het de plek aardig was, maar een beetje in een kommetje…. Dus geen voorkeur locatie, en de locatie moet goed zijn. Onze nieuwe plek moet een goed gevoel geven. En wat gebouw betreft…… Tja, dat moest ik maar bekijken. Dus nu was het mijn beurt om te gaan kijken naar deze mogelijke nieuwe locatie, in een kommetje.

En eerlijk gezegd was ook ik er snel uit, een kommetje en inderdaad aardig, maar het gebouw was niks. Wat een ellende, ze hadden inderdaad het grootste deel van de dakpannen vervangen. Alleen waren ze vergeten wat eronder zat.

Nee deze ging het zeker niet worden.

Op naar de Ardèche!!

We hadden dit huis al op Google Maps gevonden en hadden dan ook ter plaatse afgesproken met de makelaar. We waren ruim op tijd en dus al even stiekem de buitenkant bekeken. Ook al de buurman ontmoet, hij bleek van origine Duits te zijn en woonde er met zijn Franse vrouw al jaaaaaaaren.

Het was echt een geweldige rustige plek en een prachtig uitzicht. Alleen wat was de prijs hoog, dat gaf de buurman ook al te kennen. Eigenlijk belachelijk maar ja, dat uitzicht en wat een heerlijke rustige plek. Afscheid genomen van de buurman en hadden het idee dat hij het wel zag zitten dat wij daar kwamen wonen. Waarschijnlijk waren er al andere mogelijke kopers geweest die laten we zeggen iets meer overlast zouden kunnen geven.

Met de makelaar door het huis en over het terrein geweest en wat een mooie plek en op zich een schattig huisje. Alleen wat een ontzettende oude troep en wat een slecht huis. Het zat onder de scheuren en lelijk gerepareerd…………..

Wel een bod gedaan, maar helaas overboden met de vraagprijs en dat is het voor ons niet waard. Ook is het eigenlijk te klein, alhoewel dat overkomelijk is want het grootste deel van het jaar woon je buiten. Maar goed, dat idee maakt de pijn iets dragelijker. De plek voelde namelijk wel ècht goed!

De Provence.

Kortom wel gingen verder en we hadden nog een afspraak, in de Haute Provence. Het pand was eigenlijk uit de verkoop genomen voor de winter, maar we mochten wel de buitenkant van het huis bekijken en dat is voor ons het belangrijkste.

Wat een leuk huis, een mooi natuurstenen gebouw en er moest nog wel iets aan gedaan worden. Maar ja, het bleek dat er wel erg veel aan moest worden gedaan, het was eerlijker geweest ons te zeggen dat het wel heel erg veel is!

Nou is dat in principe geen probleem, alleen het huis ligt 200 meter van een doorgaande weg af. En ik had al een beetje mijn twijfels over geluidsoverlast. Maar volgens de verkoopster hoorde je echt geen auto’s, misschien een enkele motorrijder. Nou heb ik een beetje ruis in mijn oren en Mitz is aan één oor behoorlijk doof. Maar wat een lawaai van de weg en niet alleen een enkele motorrijder!!! Die reed er overigens niet eens, het was een normale doorgaande drukke weg helaas. Nee ook deze gaat het niet worden. Geen goed gevoel. Ook vonden we dit stuk van de Provence iets minder aantrekkelijk. Dus op naar een ander stuk van de Provence.

Buis les Baronnies

Een leuk huis gevonden, maar het was weekend en we konden dus de makelaar niet bereiken. Gewapend met rugzak, verrekijker en foto’s op de telefoon van de advertentie en in de benen… zelf op zoek of we het huis kunnen vinden. En ja hoor, gevonden! Op de advertentie leek het geweldig, maar nee. Niet voor ons: een echt wandelpad langs je huis, direct vanuit de plaatselijke camping ook. Oef….. we willen wel wandelen vanuit huis maar ook weer niet zo dicht langs het huis, en zeker niet zo druk in de zomer.

En eigenlijk ook niet in een gevangenis wonen, alhoewel deze geen verkeerd uitzicht heeft. Hij is voor iemand anders, wij gingen weer verder. Jaja, we hebben wel wat noten op de zang, maar ja, het gevoel moet goed zijn. Dat is het allerbelangrijkst!!

Weer terug naar de Occitanie.

Weer door, naar de Gard, we wilden een huis gaan bekijken in de Cevennes. Een klein huisje met een heel groot bos erbij. Heel erg groot: 7 hectaren, en dat hebben we natuurlijk niet nodig maar kan ons vuurtje wel weer mooi aan houden 😂.

Aangekomen in Anduze eerst even wat gegeten. Kwam nog wat vermaak voorbij, een toeristische stoomlocomotief. Dit overstelpte het stadse lawaai helemaal.

Voor ons dus tijd om te vertrekken. Tut tuuuut!!!

Op zoek naar rust en ruimte, we vervolgden onze reis weer. Terug naar de Corbières. Waar we verder kijken in deze mooie streek.

Onderweg terug kregen we nog een bericht van een makelaar, maar dat volgende keer!

Veel groeten van ons, op zoek naar een nieuw avontuur in Frankrijk!